بی گمان ، سرزمینهای شام ، به ویژه سوریه و لبنان ، در آخرالزّمان دچار آشوبی می شوند که چهار سال در آنجا پایدار می ماند،
و این همان «آشوب گروههای تروریستی» است که گویا آغازش بازی کودکان است، و در شهر دَرْعا با شعارهایی ضدّ حکومت سوریه که شماری از کودکان در 22 ربیع الأوّل 1432 برابر 26 فوریه
2011 بر دیوار مدرسه شان نوشتند، پدید آمد(6)، و در سراسر سوریه و برخی بخشهای لبنان پخش شد ،
و این آشوب، در ماه صفر از سال پنجم، به شورش سفیانی اصهب مروانی از جزیره و ابقع قیسی از مغرب دگرگون می شود،
و سرانجام، با قیام امام مهدی
پسر مُسَیِّب گفته است:
در شام آشوبی خواهد بود که گویا آغازش بازی کودکان است. سپس کار مردم
بر چیزی راست نمی شود و برای آنان گردآمدگانی نخواهد بود تا آنکه فریادگری از
آسمان فریاد زند: بر شما باد آن کس، و کف دستی آشکار شود که اشاره می کند.
نیز پسر مسیّب گفته است:
در شام آشوبی خواهد بود که گویا آغازش بازی کودکان است.
از سویی بالا می آید و از سویی آرام می شود، و پایان نمی یابد
تا آنکه فریادگری فریاد زند: بی گمان، فرمانروا آن کس است(8).
چنین می نماید که این دو حدیث از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه وآله) باشند، اگرچه سعید تابعی پسر مسیّب آن دو را به وی نسبت نداده است.
بدان که بی گمان، در ماه محرّم از سال قیام امام مهدی قائم
وی اشاره می کند.
بَحِیر پسر سَعْد گفته است:
آشوبی از صَیْدا تا بالاهای شام آشکار می شود
که چهار سال در میان آنان درنگ می کند
چنین می نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه وآله) باشد، اگرچه بحیر حمصی تابعی پسر سعد آن را به وی نسبت نداده است.
«بالاهای شام» همان برخی بخشهای جای گرفته در شمال غربی سوریه، مانند انتاکیه در غرب حلب، می باشند،
و «صَیْدا» شهری در جنوب لبنان بر کنارۀ دریای مدیترانه است که میان بیروت در شمال و صور در جنوب جای دارد،
و چنان که می دانید، صیدا پایگاه احمد اسیر سلفی بود که درگیریهای مذهبی و سیاسی را در لبنان برانگیخت و به «شیخ فتنه» شهرت یافت،
و در سال 2013 م همراه هوادارانش بر برخی نیروهای ارتش لبنان و هواداران جنبش حزب الله
از کتاب عبدالله پسر بشّار، شیرخورده با حسین
هر گاه خدا بخواهد آل محمّد را چیره گرداند، جنگ را از ماه صفر تا ماه
صفر پیش می اندازد، و این، در آستانۀ قیام مهدی
از این روایت بهره گرفته می شود که بی گمان، هر گاه خدای متعالی بخواهد امام مهدی
در میان آنان مدّت یک سال جنگهایی را پیش می اندازد که از صفر پیش از قیام امام آغازیده، و در صفر پس از قیامش به پایان برده می شوند،
و چنین می نماید که نخستین جنگی که در این بازۀ زمانی آغازیده می شود، همان یورش شَرُوسِی بر ایران باشد،
همراه نیروهای خزر و ترکی که با پشتیبانی امریکا، اروپا، اسرائیل، ترکیه و آذربایجان در قَفْقاز جنوبی گرد می آیند.
ذو قَرَبات گفته است:
مردم در صفر درگیر می شوند و به چهار تن می گرایند: مردی پناهنده در مکّه،
و دو مرد در شام که یکی از آن دو سفیانی
از فرزندان حَکَم می باشد، و مردی از زیندگان مصر که بسیار زورگوست،
پس، آنان چهارتای اند. مردی از کِنْدَه خشمگین می شود و سوی کسانی
که در شام اند، می رود و سپاه را به مصر می آورد.پس، آن زورگو كشته
می شود و مصر چون پاشیده شدن سرگین شتر فرو پاشانده می شود.
سپس [سفیانی](14) سوی کسی که در مکّه است، سپاهی می فرستد(15).
چنین می نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه وآله) باشد، اگرچه ذو قربات حِمْیَری صحابی آن را به وی نسبت نداده است.
در این حدیث بی گمان، مراد از «مردی پناهنده در مکّه»، امام مهدی
در مدینه آشکار می شود، و هنگامی که سپاه سفیانی
او بر جان خویش نگران می شود و سوی مکّه می گریزد و به کعبه پناه می برد، و «سفیانی
و شامیان را رهبری می کند، و «دیگری کبودچشم و گلگونی از فرزندان حَکَم» همان اصهب مروانی می باشد
که از نسل مروان پسر حَکَم پسر ابوالعاص است و عراقیها را رهبری می کند، و «مردی از زیندگان مصر که بسیار زورگوست» همان فرمانروای مصر است
که با دست سپاه بربرهای مغربی یا با دست گروهی از مصریان سلفی یا اخوانی ای که به این سپاه می پیوندند،
کشته می شود، و «مردی از كِنْدَه» همان اعرج کندی، فرماندۀ سپاه بربرهای مغربی است که ابقع قیسی آنان را رهبری می کند،
و در مصر فرود می آیند و بر سوریه یورش می برند.
عضویت در سایت
ساخت پروفایل
فعالیت در سایت
فعالیت در انجمن
شرکت در مسابقات
جایزه بگیرید !